مسائل طراحی در حوزه پوشاک کارکردی هوشمند

پوشاک کارکردی در سالهای اخیر کاربردهای متنوع و نیازمندی های پیچیده‌ای یافته اند؛ چنان پیچیده که ماهیت آنها را از یک لباس معمولی به محصولی پوشیدنی مبدل کرده است. پوشاک کارکردی هوشمند به عنوان زیرمجموعه ای از لباسهای کارکردی هستند که با تکنولوژی های الکترونیکی، شیمیایی یا مکانیکی تقویت شده اند. مقاله حاضر سعى دارد تا نگرش به طراحی پوشاک کارکردی را از سطح یک نگرش فنى در دست متخصصان نساجی، به نوعى از فرآیند طراحى کاربر محور و شامل معیارهای طراحی براساس جنبه‌های انسانیِ، فرهنگی و اجتماعی زمینه بدل سازد. سوال این پژوهش کاربردی اینست که از دیدگاه مطالعات طراحی؛ چه مسائل طراحی برای پوشاک کارکردی هوشمند ظهور می‌کند؛ آیا میتوان موارد و مسائل طراحی مشترکی را برای آنها تعریف کرد. بدین منظور مطابق با روش توصیفی-تحلیلی و مرور نظام مند؛ ابتدا مفاهیم کاربردی این حوزه و انواع مختلف لباس‌های کارکردی بیان شده است. سپس با پیشفرض گرفتن نیازمندی‌های لباس‌های کارکردی(فیزیولوژیکی، بیومکانیکی، ارگونومیک، روانی)، بررسی تجارب طراحی و نتایج پروژه‌های درحال توسعه؛ مهمترین مسایل طراحی لباسهای هوشمند استخراج شده است. درنهایت چهار دسته کلی فرآیند طراحی، نیازهای کارکردی، پذیرش کاربر، مواد و تکنولوژی ساخت را به عنوان خروجی معرفی کرده که می‌تواند به عنوان چک لیستی در فازهای اولیه و به منظور استراتژی های مناسب طراحی و توسعه سایر پوشاک کارکردی نیز استفاده شود.